De Hacquartstraat

De straat als microkosmos van de samenleving

Volgens velen is de Hacquartstraat de mooiste straat van Amsterdam-Zuid. De toonaangevende en enigszins rebelse architecten Philip Warners en Gerrit Jan Rutgers ontwierpen de Hacquartstraat in de sfeer van de spraakmakende Amsterdamse School. De prachtige huizen werden al snel bewoond door de hogere echelons van de burgerij, en ook ambtenaren, ondernemers en vertegenwoordigers van ‘vrije beroepen’ zoals artsen en advocaten vestigden zich in de mooie straat.

Joodse bewoners

Door de lange Tweede Wereldoorlog (1940-1950) vormde de straat opeens een heel ander decor. De huizen van bijna honderd Joodse bewoners werden onteigend door de Duitsers, die werden bijgestaan door gretige Nederlandse handlangers. De nasleep van deze roof van Joods onroerend goed zadelde na de oorlog zowel de oorspronkelijke eigenaren van de huizen en hun nazaten als de nieuwe bewoners nog lange tijd met problemen op.

De Hacquartstraat als lieu de mémoire

De familie Schöffer is de verbindende factor tussen het verleden en heden door jarenlang een verboden pension te voeren in de straat. Het ‘beroemd gezellig huis’ van deze bewoners van het eerste uur en verzetsstrijders tijdens de oorlog, zorgde er tot het einde van de twintigste eeuw voor dat generaties studenten en conservatoriumleerlingen een aangenaam verblijf in de hoofdstad kregen. In De Hacquartstraat brengt John Kleinen de vergeten bewoners weer tot leven en maakt hij de straat tot een lieu de mémoire.

Over de auteur

John Kleinen was universitair hoofddocent aan de Universiteit van Amsterdam met als specialisatie (visuele) antropologie en geschiedenis van Zuidoost-Azië, in het bijzonder Vietnam. Hij schreef meerdere artikelen en boeken, zoals Leeuw en Draak. Vier eeuwen Nederland en Vietnam (2007). Tot voor kort was hij voorzitter van de RvT van de Stichting SpaarnestadPhoto.