Maskerade

Filosofische verkenning van vrouwen die zich vermomden, overdreven, logen of verhalen vertelden – en daarmee de wereld en zichzelf herschreven

Van de (fictieve) pausin Johanna en de Comtesse de la Motte tot Elisabeth Holmes, Anna Delvey en Rachel Dolezal – vrouwelijkem bedriegers hebben iets onmiskenbaar fascinerends: een raadselachtige mix van manipulatie en overtuiging, van maskerade en charisma. In Maskerade gebruikt Aline D’Haese deze mysterieuze figuren als invalshoek om filosofische thema’s uit te diepen, zoals de grenzen tussen fictie en werkelijkheid, tussen leugen en constructie, tussen zelfverheffing en bedrog.

Het ontregelen van onze morele reflexen 

Waarom roept vrouwelijke misleiding zo’n afkeer op, en tegelijkertijd zoveel nieuwsgierigheid? D’Haese laat zien dat dit bedrog niet alleen een vorm van moreel falen is, maar dat het ons ook een spiegel van onze tijdgeest kan voorhouden. Vrouwelijke bedriegers ontregelen onze morele reflexen, juist omdat ze het dominante script over vrouwelijkheid, waarheid en geloofwaardigheid ondermijnen.