Multatuli verknipt

'Ik wou myzelf gaarne eens ontmoeten, om te weten hoe ik my beviel. Maar 'k moet goed gehumeurd wezen dien dag, want in hou niet van onaangenaamheden.'

‘De hoogste graad van moed is hoogmoed.’ Multatuli, auteur van de Max Havelaar, was een bijzonder karakter. ‘Een vat vol tegenstrydigheids’ noemde hij zichzelf. Voor zijn vele adepten was hij speciaal, geniaal, een fantastisch schrijver, groots denker, voorloper, held, edelmoedig, vastberaden, wereldburger, goudeerlijk, onwrikbaar op zoek naar het goede, hulpvaardig, groot spreker, charismatisch.

Zijn evenzovele opponenten noemden hem een afbreker, ijdeltuit, slechte vader, slechte echtgenoot, bederver van de jeugd, oplichter, gokker, vrouwenverslinder, mooiprater, dwingeland, licht ontvlambaar, onfatsoenlijk, groot egoïst, larmoyant klager, schuldenmaker.

Ten koste van alles wat hij bezat kwam Multatuli op voor de Javaan, de arbeider, vrouwen, kinderen en zichzelf. Hij keerde zich tegen de leugens van kerkelijke, politieke en andere machthebbers. Hij was ijdel en edel, maar wilde vooral ridderlijk goed doen. Hij gaf wenken, geen regels. Zelf nadenken was zijn kernboodschap.

Dit alles zette Multatuli – daar was iedereen het over eens – in briljante bewoordingen op papier. In Multatuli verknipt heeft Chris van de Ven de schaar gezet in zijn werk, zodat een groot publiek kennis kan nemen van wie Multatuli was en waar hij voor stond.