Humanitaire interventie en soevereiniteit

Humanitaire interventie in historisch en theoretisch perspectief

Humanitaire interventies vormen een van de belangrijkste, meest besproken en omstreden fenomenen in de hedendaagse internationale politiek. Er zijn fervente voorstanders en uitgesproken tegenstanders. Sommige menen dat humanitaire interventies onrechtmatig zijn, of een voorbeeld van westerse arrogantie en overheersing. Anderen zijn daarentegen van mening dat de Verenigde Naties en de westerse democratische staten de plicht hebben in te grijpen daar waar zich humanitaire catastrofes voordoen en dat zij op dit gebied eigenlijk nog te weinig doen. De bedoeling van dit boek is om de beginselen die ten grondslag liggen aan de het fenomeen humanitaire interventie, te confronteren met de rivaliserende beginselen van soevereiniteit, niet-inmenging in binnenlandse aangelegenheden en het daarmee nauw verbonden geweldverbod.

Casussen

Heeft een land (bijvoorbeeld de Verenigde Staten) of een organisatie (de Verenigde Naties of de NAVO) het recht in te grijpen bij een humanitaire catastrofe – bij ernstige schendingen van de mensenrechten bijvoorbeeld? Of moet de nationale soevereiniteit van een land worden gerespecteerd, wat er ook gebeurt? Dit dilemma doet zich keer op keer voor. Vaak wordt ervoor gekozen om in te grijpen: in Irak (1990 en 1991), Somalië (1992), Haïti (1994), Bosnië (1995), Kosovo (1999), Oost-Timor (1999) en wederom Irak (2003). Maar soms ook niet of pas heel laat, zoals in Rwanda en nu in Soedan. Dit boek behandelt het probleem van de humanitaire interventie in historisch en theoretisch perspectief en geeft een aantal casussen. 

In de pers

“Het hoge niveau van de bijdragen, de geboden historische Context, de genuanceerde toon en de goede onderbouwing van verkondigde visies maken van Humanitaire interventie en soevereiniteit een zeer welkome studie. Niet alleen studenten, onderzoekers en journalisten kunnen er hun voordeel mee doen, maar zelfs ook die opinieleiders uit de kunst-, cultuur- en amusementssector die in de media zonder kennis van zaken de meest eigenaardige meningen over dit onderwerp plegen te ventileren.” – Stefan de Boer (Tijdschrift voor Geschiedenis, december 2006).