Het bewoonbare land

In november 1851 stuurden drie Amsterdammers een brief naar een selecte groep stadsgenoten. De briefschrijvers waren welgestelde mannen. Zij vroegen hun voorname medeburgers grote sommen geld te investeren in een voor Nederland unieke onderneming: de oprichting van een sociale woningbouwvereniging.

Van grote faam naar slechte naam

Maar als men nu denkt over de woningbouwcorporaties, denkt bijna iedereen aan schandalen, buitensporige inkomens van directeuren en gespeculeer met geld van huurders. Maar de sociale woningbouw geldt ook als de trots van ons land. De prestaties van mannen als Berlage en het noeste werk van de wederopbouw worden tot in het buitenland bewonderd.

Betrokken burgers
In Het bewoonbare land beschrijft Wouter Beekers de roerige geschiedenis van de woningbouwverenigingen. Hij laat zien hoe de volkshuisvesting ontstond als beweging van betrokken burgers die streden voor een bewoonbaar land, hoe politici en professionals dit werk op een hoger plan brachten en hoe daarbij een kloof kon ontstaan tussen de corporaties en de bewoners. Aan de hand van 'kleine verhalen' en de praktische betekenis van woningcorporaties in verleden en heden maakt historicus Beekers deze rijke geschiedenis op een heldere manier inzichtelijk.

Ontwikkeling van de Volkshuisvesting

Het bewoonbare land is de dissertatie van Beekers in boekvorm. Hij beschrijft de ontwikkeling van de sociale woningbouw door de jaren heen. Vanaf de oprichting , de woningwet tot aan de privatisering en het opnieuw opkomen van de Civil Society.

In de pers

“ Langs grote maatschappelijke, politieke en economische omwentelingen beschrijft Beekers de ontwikkeling van de eerste coöperaties van medio negentiende eeuw tot nu. Met ‘kleine’ anekdotes, waar een geduldige speurtocht door diverse archieven achter moet zitten, komt deze geschiedenis tot leven.”- Eppo Köning (NRC Handelsblad, 2 november 2012).